…πρόσκαιρο στιγμής…

Υπάρχεις ως ποιοτική
Διαφορά, ως θέση κι’
Άρνηση, απόφαση που
Ορίζει το πρόσκαιρο της
Προσδοκίας που
Ολοκληρώνει τη στιγμή.
Σε κοινή παρουσία που
Γεμίζει χώρους και
Σφραγίζει την εσώτερη
Ορμή, πάθος που μας
Κρατά ζωντανούς στην
Αλήθεια που αποκαλύπτει
Η άπειρη αγωνία
Των αναγκών μας.

…αλήθεια πορείας…

Γελάς με τη φτήνια
Και το μίζερο εγώ
Γελάς με την διάθεση,
Ανθρώπων απλά να σε
Ξεχάσουν να μην
Σου δώσουν το δίκιο
Που άξιζες με μια
Καλή κουβέντα
Για τα χρόνια και
Τους χρόνους
Που μοιραστήκες
Σε πορεία κοινή
Ας είναι, άλλωστε
Βαδίζουμε μπροστά
Θωρώντας το φως
Που ορίζει την αλήθεια
Του αέναου ταξιδιού μας

…αγκαθωτό στεφάνι…

Να ορίσεις
…αγάπη…
μέρα που ξυπνάς
νύχτα που ξαπλώνεις
Ακουμπάς το
αγκαθωτό στεφάνι
να καταλαγιάσεις
…πόνο…
Πληγή
που στάζει
αίμα και δάκρυ

…αντίσταση κι’ έλεγχος…

Ώρες, ώρες,
έρχονται οι στιγμές
ορμητικές χειμαρρώδεις
και απρόβλεπτες κοντεύουν
να σε παρασύρουν
στον θυμό τους,
κάπου εκεί
αντιστέκεσαι πατάς πάνω
σε ότι σε σκοτώνει και το
ελέγχεις

Συναίσθηση

Κάποτε θα δεις αυτό
Που ποτέ δεν περιμένεις και
Δεν πιστεύεις
Κάποτε θα περάσεις
Την άμυνα ενός βλέμματος
Και θα νιώσεις πιο βαθιά
Τότε θα καταλάβεις πριν
Μιλήσεις και θα
Συναισθανθείς πριν
Αποκαλυφθείς

…φτερά..

Ανοίγω τα φτερά μου στο
αύριο και απογειώνομαι
Ανοίγω πανιά στα όνειρα μου
σε στιγμές και ανάσες
βαθιές φορώντας το φως
ως δράση και κίνηση
σ’ αυτό που δεν γνωρίζω
Και τόσο θέλω να μαντέψω
μα πιο πολύ απ’ όλα να
ανακαλύψω τον τρόπο
το ταξίδι να μείνει
για πάντα μοναδικό…

…όμηρος αβεβαιότητας…

Έφερες την ανάγκη
Μέσα σου και
Άφησες πολλά να
Συμβούν
Όμηρος της αβεβαιότητας
Έφερες την ανάγκη
Και στην απειρία σου
Σάστισες και έδωσες
Τόπο και χρόνο σε όσα
Δεν θέλησες να ορίσειςκαι όλα
Πήραν το δρόμο τους
Μέχρι την ημέρα
Που ο χρόνος
Κάνει ταμείο
Ζυγίζοντας τις
Αποφάσεις και τις
Περιστάσεις