…πρόσκαιρο στιγμής…

Υπάρχεις ως ποιοτική
Διαφορά, ως θέση κι’
Άρνηση, απόφαση που
Ορίζει το πρόσκαιρο της
Προσδοκίας που
Ολοκληρώνει τη στιγμή.
Σε κοινή παρουσία που
Γεμίζει χώρους και
Σφραγίζει την εσώτερη
Ορμή, πάθος που μας
Κρατά ζωντανούς στην
Αλήθεια που αποκαλύπτει
Η άπειρη αγωνία
Των αναγκών μας.

…αλήθεια πορείας…

Γελάς με τη φτήνια
Και το μίζερο εγώ
Γελάς με την διάθεση,
Ανθρώπων απλά να σε
Ξεχάσουν να μην
Σου δώσουν το δίκιο
Που άξιζες με μια
Καλή κουβέντα
Για τα χρόνια και
Τους χρόνους
Που μοιραστήκες
Σε πορεία κοινή
Ας είναι, άλλωστε
Βαδίζουμε μπροστά
Θωρώντας το φως
Που ορίζει την αλήθεια
Του αέναου ταξιδιού μας

…αγκαθωτό στεφάνι…

Να ορίσεις
…αγάπη…
μέρα που ξυπνάς
νύχτα που ξαπλώνεις
Ακουμπάς το
αγκαθωτό στεφάνι
να καταλαγιάσεις
…πόνο…
Πληγή
που στάζει
αίμα και δάκρυ

…αντίσταση κι’ έλεγχος…

Ώρες, ώρες,
έρχονται οι στιγμές
ορμητικές χειμαρρώδεις
και απρόβλεπτες κοντεύουν
να σε παρασύρουν
στον θυμό τους,
κάπου εκεί
αντιστέκεσαι πατάς πάνω
σε ότι σε σκοτώνει και το
ελέγχεις

Συναίσθηση

Κάποτε θα δεις αυτό
Που ποτέ δεν περιμένεις και
Δεν πιστεύεις
Κάποτε θα περάσεις
Την άμυνα ενός βλέμματος
Και θα νιώσεις πιο βαθιά
Τότε θα καταλάβεις πριν
Μιλήσεις και θα
Συναισθανθείς πριν
Αποκαλυφθείς

…φτερά..

Ανοίγω τα φτερά μου στο
αύριο και απογειώνομαι
Ανοίγω πανιά στα όνειρα μου
σε στιγμές και ανάσες
βαθιές φορώντας το φως
ως δράση και κίνηση
σ’ αυτό που δεν γνωρίζω
Και τόσο θέλω να μαντέψω
μα πιο πολύ απ’ όλα να
ανακαλύψω τον τρόπο
το ταξίδι να μείνει
για πάντα μοναδικό…

…όμηρος αβεβαιότητας…

Έφερες την ανάγκη
Μέσα σου και
Άφησες πολλά να
Συμβούν
Όμηρος της αβεβαιότητας
Έφερες την ανάγκη
Και στην απειρία σου
Σάστισες και έδωσες
Τόπο και χρόνο σε όσα
Δεν θέλησες να ορίσειςκαι όλα
Πήραν το δρόμο τους
Μέχρι την ημέρα
Που ο χρόνος
Κάνει ταμείο
Ζυγίζοντας τις
Αποφάσεις και τις
Περιστάσεις

…ίνες….

Εν μέσω ινών που
μοιάζουν με λεωφόρους
και στενωπούς συνάμα
Εν μέσω ινών φωτεινών
πορεύομαι ακουμπώντας
σε σφαίρες ανθρώπων
ν’ αγγίξω όνειρα ίσως
το ποθητό ισορροπώ
κι’ ακροβατώ στον κόσμο
των διαπιστώσεων μου

…αρχέτυπος κόσμος…

Νιώθω το βλέμμα σου
πάνω μου
να περνάει αχνά
και να χάνεται
Νιώθω τη θέρμη της
ψυχής σου στο στήθος μου
στο άγγιγμα της νιώθω ασφάλεια
σε τούτο το ταξίδι
της ημέρας
Κάθε μέρα μια επικοινωνία
Αρχέτυπη,
μια αφύπνιση κοσμική

...αφετηρία...

Αφέσου στις
Κινήσεις των
Αρχετύπων
Αφέσου στις
Ανάγκες τηςΨύχης
Η ύπαρξη
Ταράζει το
Είναι και
Η ανακάλυψη
Του εσώτερου
Είναι μόλις αρχίζει

…σημασία…

Απρόσκοπτα να βαδίζεις
Να μη ρωτάς
Και να αναρωτιέσαι
Προς τα πού η ρότα
Και ο προορισμός
Απρόσκοπτα να βαδίζεις
Αλλά να μην ξεχάσεις
Κάθε λίγο και λιγάκ
ιΝα ορίσεις τη στιγμή
Και την σημασία της

…κτήμα ανθρωπιάς…

Έχεις τους ανθρώπους
και τους κουβαλάς
μέσα σου,
τους ταξιδεύεις
Οι σκέψεις,
τα λόγια καρδιάς
που σε αγγίζουν
είναι εδώ
και καθημερινά
σε συντροφεύουν
τα λόγια σου
πολλές φορές
φωλιάζουν σε άλλες
καρδιές
και έτσι
όλα μοιάζουν
με κοινό κτήμα
κτήμα ανθρωπιάς

…άηχες λέξεις…

Το συναίσθημα
η αλήθεια
και η μεταφορά του
στον απέναντι
Το συναίσθημα
η αλήθεια
και η αντίληψη
των πραγμάτων
πριν μιλήσεις
άηχες λέξεις
Μηνύματα ψυχής