Νιώθω το βλέμμα σου
πάνω μου
να περνάει αχνά
και να χάνεται
Νιώθω τη θέρμη της
ψυχής σου στο στήθος μου
στο άγγιγμα της νιώθω ασφάλεια
σε τούτο το ταξίδι
της ημέρας
Κάθε μέρα μια επικοινωνία
Αρχέτυπη,
μια αφύπνιση κοσμική
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
"Αίνιγμα, μένεις αίνιγμα/ και λύσεις δεν έχουμε... αιτήσεις δεν τρέχουμε/ στο πρώτα τράβηγμα, στο πρώτο άγγιγμα/ χαμένοι μένουμε, χαμένοι τρέχουμε/ στην κοινωνία μας, στην αργία μας/ παγιδευμένοι, κυνηγημένοι, με μόνη φρέσκη [;] στιγμή, την αγωνία μας/ είδηση, τι έγινε;...είδηση δεν έχουμε/ και δεν προσέχουμε τα λάθη μας, τα λάθη σας, τα λάθη.../ πάθη που μας σκοτώσανε, πάθη που μας τελειώσανε, ατέλειωτα πάθη.../ κλείνουν το δρόμο και τα μονοπάτια μας/ κλείνουν το φως, που ποτέ δεν είδαμε/ κλείνουν το φως και μας γυρίζουν στα σκοτάδια μας/ είναι μεγάλη η νύχτα, δεν έχει ξημέρωμα…"
Γιάννης Βέλλης
[…και δεν προσέχουμε τα λάθη μας, τα λάθη σας, τα λάθη…]
Δημοσίευση σχολίου