Έφερες την ανάγκη
Μέσα σου και
Άφησες πολλά να
Συμβούν
Όμηρος της αβεβαιότητας
Έφερες την ανάγκη
Και στην απειρία σου
Σάστισες και έδωσες
Τόπο και χρόνο σε όσα
Δεν θέλησες να ορίσειςκαι όλα
Πήραν το δρόμο τους
Μέχρι την ημέρα
Που ο χρόνος
Κάνει ταμείο
Ζυγίζοντας τις
Αποφάσεις και τις
Περιστάσεις
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
εξακολουθεις να με ταξιδεύεις με αυτά που γράφεις....
"Σε λάθος ώρα έρχεται, σε λάθος ώρα φεύγει/ ταξίδι στην ώρα, ταξίδι, ταξίδι αιώνιο έρχεται, μα πάλι φεύγει/ εκεί ψηλά βαρέθηκε και τώρα γέρνει/ τηλέφωνο δεν έχει και τηλέφωνο μας πέρνει.../ Κώστα δώστου τηλέφωνο...Πάνο δώστου ώρα/ να μας περιμένει, πάλι αργήσαμε/ παλιόπαιδα γεράσαμε, παλιόπαιδα περάσαμε/ νέα παιδιά μας περιμένουν τώρα, πάντα θα είμαστε πρώτοι..."
Γιάννης Βέλλης
[...και αν αργήσαμε δεν είναι θέμα χρόνου, ήρθε η ώρα...]
"Ήρθες, ήρθες πάλι/ και τώρα πρέπει να μείνω ή να του δίνω;.../ στην ευτυχία μου δεν παίζω...γενικά δεν παίζω/ μα πάλι, ήρθες, ήρθες πάλι/ στην ευτυχία μου και την δυστυχία μου τι θέλω.../ προχώρα, μπα δε έχει δρόμο.../ κάθησε, μπα δεν έχει λόγο.../ γενικά δεν παίζω...κακό παιδί, κακή συνήθεια/ αλήθεια διέξοδο υπάρχει ή πάμε αδιέξοδο;.../ ποιός νοιάζεται, ποιός ρωτάει;.../ πάλι μόνος κλείνω την πόρτα..."
Γιάννης Βέλλης
[...τώρα φεύγω σε αδιέξοδο...]
"Όχι, δεν είμαι έπιπλο στον αγώνα σου/ όχι, δεν είμαι σημαία στη σκιά σου/ όχι, δεν είμαι ήλιος έξω από τα γυαλιά ηλίου σου.../ ένοχες σκέψεις πνίγουν τον ορίζοντα, γιατί μέσα μας δεν χωράνε/ εφιάλτες που δεν έρχονται για να ταράξουν, την ησυχία μας/ νεκρές σκέψεις κοιμούνται δίπλα μας, νεκρές, απολύτως νεκρές.../ κανείς δεν περιμένει το αύριο/ η χαμένη μας ελπίδα τελειώνει στο αύριο/ και οι παρενθέσεις ευτυχίας κλείνουνε, μόνο κλείνουνε όπως ξέρουν καλά..."
Γιάννης Βέλλης
[...γι' αυτό, μην περιμένεις το αύριο αν θέλεις ελπίδα...]
"Στην ψυχή και την καρδιά;… μια χαρά/ πάλι πέφτει νύχτα, πάλι πέφτει κοίτα…/ παιδιά που πάμε, παιδιά που πάμε/ και όλο γυρνάμε, μα τι ζητάμε/ είναι λάθος, μη φεύγεις, είναι πάθος μη φεύγεις/ θέλεις φωτιά, μόνο σκόνη μένει, είναι αργά…/ παιδιά που πάμε, παιδιά που πάμε/ άγρια εξουσία μοιράζεται και οι δρόμοι αυτοί, κακή …ευτυχία/ μια σιωπή πνίγει, μια σιωπή μας πνίγει, αύριο αργία…/ στη δική σου απουσία, στη δική μας απουσία τι μένει;..."
Γιάννης Βέλλης
[...δίχως φωτιά, μόνο σκόνη μένει, είναι αργά...]
"Μήνυμα, μη περιμένεις μήνυμα/ ξεκίνημα, μη περιμένεις ξεκίνημα/ έτσι είμαστε εδώ, έτσι είμαστε εκεί/ μια επιλογή κάθε στιγμή, μια επιλογή χωρίς στιγμή/ η στιγμή μας λείπει, είναι αλήθεια/ καλή…τα άλλα παραμύθια/ φύση καλή κληρονομήσαμε, και την «γαργαλήσαμε»… μαζί/ είμαστε τώρα, ασφάλεια στη δική μας ανασφάλεια/ με τα λάθη απλωμένα, να στεγνώσουν καλά και ο Λάκης… «σταφίδα» περιμένει… το στέγνωμα/ πάλι λάθος άτομο αφήσαμε, πάλι βροχή θα μας σώσει και θα μας πάρει μπροστά/ ηλίαση πάθαμε, για αυτό τώρα, έρχεται ξανά το πρώτο σύννεφο, τα άλλα μετά…"
Γιάννης Βέλλης
[…μη περιμένεις μήνυμα, μη περιμένεις ξεκίνημα…]
"Στην Πανδώρα μείναμε, οι δυό/ και μας ήρθε κουτί, τώρα δεν έχεις κλειδί.../ αδιέξοδα βρήκαμε, ήταν λάθος τα ανοίξαμε.../ νέα τροπή, λησμονιά αποκτήσαμε, μα τίποτα δεν κερδίσαμε;/ ίσως φοβηθήκαμε, γιατί μέσα ήταν και αυτά/ τα λάθη, της ζωής παλιά, γιατί μέσα ήταν και αυτά/ εκτεθειμένα, προσφάτως ανακαινισμένα.../ πως αλλάζουν τα μέσα σε εξωτερική παράκληση;.../ πώς αλλάζουν; δεν αλλάζουν..."
Γιάννης Βέλλης
[...και μας ήρθε κουτί, τώρα δεν έχεις κλειδί...]
"Υπάρχει απόσταση, στη δική σου υπόσταση.../ υπάρχει απόσταση και δεν έχω πρόταση.../ ανοίγω δρόμους μα δεν έχουν, δεν δίνουν τέλος/ ανοίγω δρόμους που δεν περπατήσαμε/ στη σιωπή, στην ένταση, στη ζωή γυρίσαμε/ με μικρά διαλείμματα, με μικρά κύματα/ με μικρά διαλείμματα γυρίζουμε και στη ζωή πασχίζουμε/ δώσε χρόνο να τον μοιράσουμε, θέλω χρόνο να τον περάσουμε/ μαζί, και ας είναι…"
Γιάννης Βέλλης
[…υπάρχει απόσταση και δεν έχω πρόταση…]
"Τι θες τώρα, καληνύχτα/ τι θες τώρα...τι θες τώρα/ μια ώρα πέρασε, μια ώρα γέρασε/ φταίει η νύχτα, που μας σκοτώνει το μυαλό...ή το ποτό;/ σβήσε το φως, σβήσε το διάολε… μας βλέπουν μόνους/ μαζί και μόνοι δείχνουμε…μαζί και μόνοι λείπουμε…/ παρένθεση κάναμε, μας λείπει η συνέχεια/ σε παρενθέσεις κρυβόμαστε και δεν υπάρχει αλήθεια…/ συνήθεια μου έγινες, άρρωστος περιμένω τη νύχτα, καληνύχτα…/ πάλι φταίει η νύχτα, που μας σκοτώνει το μυαλό...ή το ποτό;"
Γιάννης Βέλλης
[…τι θες τώρα…τι θες τώρα…]
"Ξεκίνα, φίλε την πατήσαμε…/ ξεκίνα, τη ζωή αφήσαμε/ τώρα πατάμε στα λάθη μας, τώρα μετράμε τα πάθη μας/ και τίποτα δεν μένει…και τίποτα δε γέρνει/ μόνο το κακό σκοτάδι μας, το κακό, το κακό μας/ ξεκίνα, φίλε τη ζωή αφήσαμε/ ξεκίνα, φίλε την πατήσαμε…/ θέλει χρόνο το ξεκίνημα, θέλει σταθερότητα/ χρόνο δεν έχουμε, σταθερότητα;…/ ίσως, με λίγο χαμόγελο γεμίσουμε τον κόσμο μας/ που περιμένει, το επόμενο λάθος μας, το επόμενο πάθος μας/ για να μας βρει εκτός…χωρίς ξεκίνημα…/ ίσως, με λίγο χαμόγελο κρύψουμε τον κόσμο μας.../ και εγωιστικά, μονόπλευρα, παίξουμε για μία και μόνη φορά με το τέλος μας..."
Γιάννης Βέλλης
[…ξεκίνα, φίλε την πατήσαμε...ξεκίνα, τη ζωή αφήσαμε...]
"Πάμε πάλι, κλεισμένοι περιμένουμε/ πάμε πάλι, πάμε πάλι/ πάμε πάλι, κλεισμένοι περιμένουμε/ σε ένα ήσυχο κόσμο, πεθαίνουμε/ σε ένα ήσυχο κόσμο, την τύχη γυρεύουμε/ ποιος θέλει τύχη όταν δεν έχει δουλειά/ ποιος θέλει φρίκη όταν δεν έχει καρδιά/ μέσα του να σβήσει τη δίψα, την οργή, τη φωτιά/ σε ένα ήσυχο κόσμο, πεθαίνουμε/ σε ένα ήσυχο κόσμο, την πίστη γυρεύουμε/ ποιος θέλει πίστη όταν δεν έχει καρδιά/ μέσα του να χωρέσει την ψυχή, τη ζημιά, τη φωτιά/ σε ένα ήσυχο κόσμο, πεθαίνουμε/ σε ένα ήσυχο κόσμο, την απέναντι όχθη γυρεύουμε/ ποιος θέλει όχθη όμως, όταν πνίγεται σε ένα ήσυχο ρέμα/ όταν πνίγεται και στη ζωή δεν είναι ψέμα…"
Γιάννης Βέλλης
[...πάμε πάλι, κλεισμένοι περιμένουμε...]
"Μη με χτυπάς, ποτέ ξανά, ζήσε με/ δεν θέλω πόνο, δεν θέλω μόνο…/ ψεύτικη αγάπη και βιασμό ψυχής, στο δικό σου χρόνο/ μη με χτυπάς, ποτέ ξανά, άφησέ με/ δεν θέλω πόνο, ούτε και χρόνο…/ τώρα φεύγω, με άδεια χέρια, με άδεια καρδιά, με άδεια μόνο/ για ένα ταξίδι ατέλειωτο, για το ταξίδι/ σε αυτά που έχασα, σε αυτά που ποτέ δεν κέρδισα/ και αν δεν γυρίσω, αν δεν σε αγαπήσω ποτέ πια, μη ψάξεις, μη τάξεις/ ψεύτικη αγάπη και βιασμό ψυχής, στο δικό σου χρόνο…"
Γιάννης Βέλλης
[…δεν θέλω πόνο, ούτε και χρόνο…]
"Πότης, "μοναχικός ιππότης", στο πρώτο ναυάγιο…/ περιμένεις ξημέρωμα, δίχως φως για λύση/ δίχως φως…δίχως ξημέρωμα/ και παλεύεις την ώρα, μακριά, πολύ μακριά για ακρότητες/ και σεμνότητες, σκέτο ναυάγιο…/ για ένα ποτό, για περισσότερα/ δίχως παρεξήγηση, δίχως πειστική εξήγηση/ μέθυσος θα πούνε πέρασε πάλι την πόρτα μας και τον δεχθήκαμε/ στο πρώτο ναυάγιο… ακολούθησες, σκέτο ναυάγιο/ για ένα ποτό, για περισσότερα/ δίχως πειστική εξήγηση και παρεξήγηση/ το τρίτο μπουκάλι αδειάζεις τώρα/ από μια ζωή που πέταξες στο πρώτο ναυάγιο…"
Γιάννης Βέλλης
[…πολύ μακριά για ακρότητες…]
Δημοσίευση σχολίου