Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007

…Μέθεξις…

Πονώ πολύ στην άκρη
Της γραμμής των οριζόντων

Πονώ πολύ στο περιθώριο
Της ψυχής

Πονώ πολύ που περνάω
Από μέσα σου
Αλλά δεν μένω

Πονώ πολύ μα δεν λυγίζω
Κι’ υπομένω

Δεν ανήκουμε σε κανέναν
Κι’ όμως μεταξύ μας
Είμαστε ένα στοιχείο

Που δονείται και πάλλεται
Που αφουγκράζεται
Και ψυχομαχεί

Στη μέθεξη των πρώτων
Υλών μας

Στη σύζευξη των αστρικών μας
Σημείων

Θυμόσοφος

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Έρωτας

Χρώμα κόκκινο
Στοιχείο η φωτιά
κι αυτή κόκκινη
Ήχος
Κραυγή!
Δεν είδα
το χρώμα της...
Λέξη
Μέθεξις!!!!

Γιατί Θυμοσοφείν...

Πάντα υπάρχει η θυμόσοφη διάσταση μας.
Αυτή η εσωτερική στάση που σε θέλει να βγάζεις τα εσώψυχα σου.
Σκέψεις, έγνοιες, ανησυχίες όπως περνάνε μέσα από τα κανάλια του εσώτερου θυμού και της ψυχής φέρνοντας τα στην επιφάνεια με προσωπικό και συνάμα απρόσωπο τρόπο.
Όσοι πιστοί ας προσέλθουν σ' αυτό το Θυμόσοφo μετερίζι στις άπειρες διαστάσεις της Μπλογκόσφαιρας.