"Τα πρόβατα γυρίζουν στο κοπάδι/ πάντα υπάρχει κοπάδι, πάντα υπάρχουν πρόβατα/ που θέλουν να μπλεχτούν, που θέλουν να ενωθούν/ με τον βοσκό, τον χασάπη, τον σκύλο, τον κακό λύκο.../ πάντα υπάρχει όρεξη, πάντα υπάρχει φαγητό,πάντα υπάρχουν θύματα/ σε πλαίσια ενότητας, σε πλαίσια μάζωξης, σε πλαίσια φιλίας/ και εσύ μαύρο απλά απέχεις, και εσύ πρόβατο μας τρέχεις..."
"Κάτι παιδιά παίζουν με τη σκιά τους/ σε καυτό ήλιο, σε καμένο δάσος, σε πέτσινη πόλη.../ κάτι παιδιά παίζουν με τη σκιά τους/ σε τοίχο κλεισμένο, σε χώρο χαμένο, σε δρόμο χαλασμένο/ κάτι παιδιά παίζουν με τη σκιά τους/ σε κόσμο φθαρμένο, σε νόμο κλεμμένο, σε λόγο πλανεμένο /κάτι παιδιά παίζουν με τη σκιά τους/ σε αδιέξοδο που μόνο σκιές δίνουν ελπίδα..."
"Θέλει δύναμη να μιλάς για αγάπη/ θέλει ζωή να ζεις αγάπη/ θέλει ειρήνη, θέλει γαλήνη/ όλα τα θέλει για αυτή, αγάπη παντοτινή. Θέλει δύναμη να μιλάς για αγάπη/ αγάπη και ειρήνη/ όλα τα θέλει εκείνη, αγάπη παντοτινή. Θέλει δύναμη να μιλάς για αγάπη/ σε χαμένο πόλεμο/ σε χαμένη ειρήνη/ και όμως υπάρχει ζωντανή, αγάπη παντοτινή."
"Έτοιμοι, πάμε και δε γυρνάμε/ χρόνος δεν υπάρχει, αλλά μερικές φορές δε χρειάζεται χρόνος/ φράγμα δεν έχουμε και φράγμα βρίσκουμε/ εμπόδιο δε μένει και δεν σταματάμε/ εμπόδιο δε μένει, γιατί είμαστε εκεί/ δε σταματάμε και τα εμπόδια χτυπάμε/ χρόνος δεν υπάρχει, αλλά μερικές φορές δε χρειάζεται χρόνος..."
"Πράσινο δεν έχει, μόνο ξερό χώμα/ σε σάπιο ουρανό, σε σκόρπια γη/ μοιράσαμε την εξουσία μας και τη χάλια ιστορία μας/ ποιά ιστορία, ποιά εξουσία/ μόνο λάθη κάναμε και τη χαλάσαμε/ τώρα η γη ψάχνει ουρανό και ουρανός γη/ και εμείς την πράσινη φυγή..."
"Θέλει χρόνο να αλλάξουμε ότι έμεινε/ και όλα φεύγουν, όλα φεύγουν/ τόσο γρήγορα, τόση ζημιά.../ θέλει χρόνο να αλλάξουμε ότι έμεινε/ και χρόνο δεν έχουμε.../ ίδια γρανάζια, ίδια πηγή, ίδια σιωπή, ίδιοι κακοί/ και εμείς δεν είμαστε εκεί, δεν είμαστε εκεί/ αντίσταση θέλει, την κάναμε;...αντίσταση θέλει/ και δίνουμε σιωπή..."
"Στον ουρανό παίζουν αστέρια, στη γη νυστέρια/ πάνω ποιήματα κάτω εγκλήματα/ στον ίδιο χρόνο, στην ίδια εποχή/ λείπεις και εσύ, λείπει και αυτή/ πρόσωπα ψέματα, πρόσωπα ψέματα/ πρόσωπα πέρασαν και μας γελάσαν/ στον ουρανό παίζουν αστέρια, στη γη νυστέρια..."
"Στην πόλη πεθαίνει η μέρα, στο χωριό η ζωή/ παιδιά γυρίζουν, σε ήλιο, σε νύχτα, σε φωτιά/ γυναίκες ξεχνούν την αγάπη...τι κρίμα στην αγάπη/ παθιασμένοι για πόλεμο περιμένουν τέλος...διψασμένοι για λίγη νίκη/ είναι όμορφη η πόλη τη νύχτα...είναι όμορφο το χωριό/ τι κρίμα, έρχεται πόλεμος...και η πόλη χάνεται.../ και είναι τόσοι οι άρρωστοι..και είναι τόσοι νεκροί.../ και το χωριό χάνεται και εσύ..."
"Kανάλι 4...και ακόμα περιμένω/ χαμένος ύπνος με όνειρα...ίσως/ τον ξύπνιο θάνατο-αλήθεια- ποιός να προσμένει;/ καμένοι σε ήλιου κάψα ή σε φωτιές στην άβυσσο; δροσιά στη σκέψη μας..."
"Όταν οι σημαίες κυματίζουν απέναντι και η υγρασία χαράζει μονοπάτια εμείς, δίκαιοι και άδικοι αντάμα τα μάτια,τα χέρια, την καρδιά ενώνουμε και πολεμάμε. Δεν είναι πόλεμος για νίκη πόλεμος γίνεται και είμαστε μέσα νικητές και νικημένοι. Στον ίδιο θάνατο, στην ίδια ζωή".
"Το παιδί να τρέχει και η πόρτα κλειστή/ το παιδί να τρέχει και η φωνή μας, σιωπή/ καλά είναι, καλά θα είναι/ να αλλάξουμε κόσμο και ζωή/ λάθη λάβαμε, λάθη δώσαμε/ λάθη δώσαμε και τα χρεώσαμε/ μα δεν μας φτάνει η αλλαγή, το χρέος δε τελειώνει και μας σκοτώνει/ με τα παιδιά, όλα τα παιδιά, σε αδιέξοδο..."
"Μάσκες παντού, πάνε και έρχονται/ λίγη ελπίδα...μόνο χαμένη ελπίδα παντού μοιράζεται/ κομμάτια θέλουμε, κομμάτια γίνονται;...θα το 'θελες.../ μάσκες παντού, πάνε και έρχονται/ και η αλήθεια ξέρει να κρύβεται ή χάνεται/ και το ψέμα δεν πεθαίνει...μας πεθαίνει."
"Πήγαινε πάλι από την αρχή...χάσαμε/ χάσαμε και δεν ξεχάσαμε/ πήγαινε πάλι από την αρχή...ψάξαμε/ ψάξαμε μα δεν περάσαμε/ πήγαινε πάλι από την αρχή...ξεχάσαμε/ ξεχάσαμε μα δεν γεράσαμε/ πήγαινε πάλι από την αρχή, θέλει χρόνο το ξεκίνημα..."
Φίλε Γιάννη σ' ευχαριστώ για τα πονήματα ψυχής. Αν θέλεις θα δημοσιευτούν και στην στήλη Θυμοσοφείν της εφημερίδας Η ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ. Τελικά η ψυχή ξέρει να πιάνει τον παλμό των αναγκών μας. όπως το λένε και οι στίχοι σου "Στον ίδιο κύκλο ταξιδευτές/ στην ίδια ζωή ποιητές/ σε μαγικό ταξίδι, θαρραλέοι, μάρτυρες/ δίχως τέλος, αριστοκράτες σκλάβοι της στιγμής..."
Μπορείς να δημοσιεύσεις ότι νομίζεις από τα ποιήματά μου στην ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ. Ελπίζω να αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζω την ποίηση τους αναγνώστες σας.
Το ποιήμα μου αυτό διάβασε, σήμερα το πρωί,ο Οικονομέας στο MEGA στο ρεπορτάζ με ελικόπτερο πάνω από τα καμένα της Πελοποννήσου:
"Πράσινο δεν έχει, μόνο ξερό χώμα/ σε σάπιο ουρανό, σε σκόρπια γη/ μοιράσαμε την εξουσία μας και τη χάλια ιστορία μας/ ποιά ιστορία, ποιά εξουσία/ μόνο λάθη κάναμε και τη χαλάσαμε/ τώρα γη ψάχνει ουρανό και ουρανός γη/ και εμείς την πράσινη φυγή..."
Πάντα υπάρχει η θυμόσοφη διάσταση μας. Αυτή η εσωτερική στάση που σε θέλει να βγάζεις τα εσώψυχα σου. Σκέψεις, έγνοιες, ανησυχίες όπως περνάνε μέσα από τα κανάλια του εσώτερου θυμού και της ψυχής φέρνοντας τα στην επιφάνεια με προσωπικό και συνάμα απρόσωπο τρόπο. Όσοι πιστοί ας προσέλθουν σ' αυτό το Θυμόσοφo μετερίζι στις άπειρες διαστάσεις της Μπλογκόσφαιρας.
21 σχόλια:
"Τα πρόβατα γυρίζουν στο κοπάδι/ πάντα υπάρχει κοπάδι, πάντα υπάρχουν πρόβατα/ που θέλουν να μπλεχτούν, που θέλουν να ενωθούν/ με τον βοσκό, τον χασάπη, τον σκύλο, τον κακό λύκο.../ πάντα υπάρχει όρεξη, πάντα υπάρχει φαγητό,πάντα υπάρχουν θύματα/ σε πλαίσια ενότητας, σε πλαίσια μάζωξης, σε πλαίσια φιλίας/ και εσύ μαύρο απλά απέχεις, και εσύ πρόβατο μας τρέχεις..."
Γιάννης Βέλλης
[...Μαύρο πρόβατο, τι περιμένεις;...]
Kαι τι έγινε...
"Κάτι παιδιά παίζουν με τη σκιά τους/ σε καυτό ήλιο, σε καμένο δάσος, σε πέτσινη πόλη.../ κάτι παιδιά παίζουν με τη σκιά τους/ σε τοίχο κλεισμένο, σε χώρο χαμένο, σε δρόμο χαλασμένο/ κάτι παιδιά παίζουν με τη σκιά τους/ σε κόσμο φθαρμένο, σε νόμο κλεμμένο, σε λόγο πλανεμένο /κάτι παιδιά παίζουν με τη σκιά τους/ σε αδιέξοδο που μόνο σκιές δίνουν ελπίδα..."
Γιάννης Βέλλης
[...σε αυτούς που ξέρουν μόνο να καίνε...]
"Καμένη γη, χαμένοι λόγοι/ καμένος ουρανός, χαμένα ιδανικά /
τέφρα στην τέφρα/ και εγώ λεύτερος παίζω με τη λησμονιά..."
Γιάννης Βέλλης
[...ξεχασμένος κόσμος...]
"Θέλει δύναμη να μιλάς για αγάπη/ θέλει ζωή να ζεις αγάπη/
θέλει ειρήνη, θέλει γαλήνη/ όλα τα θέλει για αυτή, αγάπη παντοτινή.
Θέλει δύναμη να μιλάς για αγάπη/ αγάπη και ειρήνη/ όλα τα θέλει
εκείνη, αγάπη παντοτινή.
Θέλει δύναμη να μιλάς για αγάπη/ σε χαμένο πόλεμο/
σε χαμένη ειρήνη/ και όμως υπάρχει ζωντανή, αγάπη παντοτινή."
Γιάννης Βέλλης
[...αγάπη και ειρήνη...]
"Έτοιμοι, πάμε και δε γυρνάμε/ χρόνος δεν υπάρχει, αλλά μερικές φορές δε χρειάζεται χρόνος/ φράγμα δεν έχουμε και φράγμα βρίσκουμε/ εμπόδιο δε μένει και δεν σταματάμε/ εμπόδιο δε μένει, γιατί είμαστε εκεί/ δε σταματάμε και τα εμπόδια χτυπάμε/ χρόνος δεν υπάρχει, αλλά μερικές φορές δε χρειάζεται χρόνος..."
Γιάννης Βέλλης
[...δε σταματάμε και τα εμπόδια χτυπάμε...]
"Πράσινο δεν έχει, μόνο ξερό χώμα/ σε σάπιο ουρανό, σε σκόρπια γη/ μοιράσαμε την εξουσία μας και τη χάλια ιστορία μας/ ποιά ιστορία, ποιά εξουσία/ μόνο λάθη κάναμε και τη χαλάσαμε/ τώρα η γη ψάχνει ουρανό και ουρανός γη/ και εμείς την πράσινη φυγή..."
Γιάννης Βέλλης
[...ποιά ιστορία...]
"Θέλει χρόνο να αλλάξουμε ότι έμεινε/ και όλα φεύγουν, όλα φεύγουν/ τόσο γρήγορα, τόση ζημιά.../ θέλει χρόνο να αλλάξουμε ότι έμεινε/ και χρόνο δεν έχουμε.../ ίδια γρανάζια, ίδια πηγή, ίδια σιωπή, ίδιοι κακοί/ και εμείς δεν είμαστε εκεί, δεν είμαστε εκεί/ αντίσταση θέλει, την κάναμε;...αντίσταση θέλει/ και δίνουμε σιωπή..."
Γιάννης Βέλλης
[...και εμείς δεν είμαστε εκεί...]
"Στον ουρανό παίζουν αστέρια, στη γη νυστέρια/ πάνω ποιήματα κάτω εγκλήματα/ στον ίδιο χρόνο, στην ίδια εποχή/ λείπεις και εσύ, λείπει και αυτή/ πρόσωπα ψέματα, πρόσωπα ψέματα/ πρόσωπα πέρασαν και μας γελάσαν/ στον ουρανό παίζουν αστέρια, στη γη νυστέρια..."
Γιάννης Βέλλης
[...πρόσωπα πέρασαν και μας γέλασαν...]
"Στην πόλη πεθαίνει η μέρα, στο χωριό η ζωή/ παιδιά γυρίζουν, σε ήλιο, σε νύχτα, σε φωτιά/ γυναίκες ξεχνούν την αγάπη...τι κρίμα στην αγάπη/ παθιασμένοι για πόλεμο περιμένουν τέλος...διψασμένοι για λίγη νίκη/ είναι όμορφη η πόλη τη νύχτα...είναι όμορφο το χωριό/ τι κρίμα, έρχεται πόλεμος...και η πόλη χάνεται.../ και είναι τόσοι οι άρρωστοι..και είναι τόσοι νεκροί.../ και το χωριό χάνεται και εσύ..."
Γιάννης Βέλλης
[...τι κρίμα έρχεται πόλεμος...]
"Στον ίδιο κύκλο ταξιδευτές/ στην ίδια ζωή ποιητές/ σε μαγικό ταξίδι, θαρραλέοι, μάρτυρες/ δίχως τέλος, αριστοκράτες σκλάβοι της στιγμής..."
Γιάννης Βέλλης
[...στον ίδιο κύκλο...]
"Μία αρχή, μία πορεία, μία συνέχεια/ λάθος όχθη, λάθος ζωή/ ενδιαφέρον διάλογος με το λήθαργο/ ενδιαφέρουσα απουσία, χωρίς ολοκαύτωμα..."
Γιάννης Βέλλης
"Kανάλι 4...και ακόμα περιμένω/ χαμένος ύπνος με όνειρα...ίσως/ τον ξύπνιο θάνατο-αλήθεια- ποιός να προσμένει;/ καμένοι σε ήλιου κάψα ή σε φωτιές στην άβυσσο; δροσιά στη σκέψη μας..."
Γιάννης Βέλλης
"Αλυσίδες σπάμε και άλλες κερδίζουμε/ λάθη, λάθη, λάθη και άλλα λάθη/ χαμένοι μένουμε σε αυτά/και ο Σίσυφος περιμένει στην ίδια πορεία...συντρόφους."
Γιάννης Βέλλης
"Όταν οι σημαίες κυματίζουν απέναντι
και η υγρασία χαράζει μονοπάτια
εμείς, δίκαιοι και άδικοι αντάμα
τα μάτια,τα χέρια, την καρδιά
ενώνουμε και πολεμάμε.
Δεν είναι πόλεμος για νίκη
πόλεμος γίνεται
και είμαστε μέσα
νικητές και νικημένοι.
Στον ίδιο θάνατο, στην ίδια ζωή".
Γιάννης Βέλλης
"Μυρμήγκια μέσα σε φωλιές, τρύπες σε τρύπες- βασίλειο/ και κάπου βασίλισσα/ και κάπου εργάτες/ άδικος κόσμος σε άδικη ιστορία..."
Γιάννης Βέλλης
"Το παιδί να τρέχει και η πόρτα κλειστή/ το παιδί να τρέχει και η φωνή μας, σιωπή/ καλά είναι, καλά θα είναι/ να αλλάξουμε κόσμο και ζωή/ λάθη λάβαμε, λάθη δώσαμε/ λάθη δώσαμε και τα χρεώσαμε/ μα δεν μας φτάνει η αλλαγή, το χρέος δε τελειώνει και μας σκοτώνει/ με τα παιδιά, όλα τα παιδιά, σε αδιέξοδο..."
Γιάννης Βέλλης
[...παιδιά σε αδιέξοδο...]
"Ξεχασμένος στη γωνιά/ με τον κόσμο μου, με τη γενιά μου/ περιμένω τραγούδια...όχι λουλούδια/ μπα το τραίνο, τώρα φεύγω...
Και πάλι πίσω, θα γυρίσω/ δεν έχω δόξα, ίσως λόξα/ μα μου φτάνει...για να με γιάνει/ πεσμε Γιάννη...μπα θα γιάνει...
Τώρα εδώ, πάλι εδώ/ κάθε αρχή νέα αρχή/ κάθε πορεία νέα ταχεία/ καλά είναι, καλά θα είναι..."
Γιάννης Βέλλης
"Μάσκες παντού, πάνε και έρχονται/ λίγη ελπίδα...μόνο χαμένη ελπίδα παντού μοιράζεται/ κομμάτια θέλουμε, κομμάτια γίνονται;...θα το 'θελες.../ μάσκες παντού, πάνε και έρχονται/ και η αλήθεια ξέρει να κρύβεται ή χάνεται/ και το ψέμα δεν πεθαίνει...μας πεθαίνει."
Γιάννης Βέλλης
[...και το ψέμα δεν πεθαίνει...]
"Πήγαινε πάλι από την αρχή...χάσαμε/ χάσαμε και δεν ξεχάσαμε/ πήγαινε πάλι από την αρχή...ψάξαμε/ ψάξαμε μα δεν περάσαμε/ πήγαινε πάλι από την αρχή...ξεχάσαμε/ ξεχάσαμε μα δεν γεράσαμε/ πήγαινε πάλι από την αρχή, θέλει χρόνο το ξεκίνημα..."
Γιάννης Βέλλης
[...πήγαινε πάλι από την αρχή...]
Φίλε Γιάννη σ' ευχαριστώ για τα πονήματα ψυχής. Αν θέλεις θα δημοσιευτούν και στην στήλη Θυμοσοφείν της εφημερίδας Η ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ. Τελικά η ψυχή ξέρει να πιάνει τον παλμό των αναγκών μας.
όπως το λένε και οι στίχοι σου
"Στον ίδιο κύκλο ταξιδευτές/ στην ίδια ζωή ποιητές/ σε μαγικό ταξίδι, θαρραλέοι, μάρτυρες/ δίχως τέλος, αριστοκράτες σκλάβοι της στιγμής..."
Μπορείς να δημοσιεύσεις ότι νομίζεις από τα ποιήματά μου στην ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ. Ελπίζω να αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζω την ποίηση τους αναγνώστες σας.
Το ποιήμα μου αυτό διάβασε, σήμερα το πρωί,ο Οικονομέας στο MEGA στο ρεπορτάζ με ελικόπτερο πάνω από τα καμένα της Πελοποννήσου:
"Πράσινο δεν έχει, μόνο ξερό χώμα/ σε σάπιο ουρανό, σε σκόρπια γη/ μοιράσαμε την εξουσία μας και τη χάλια ιστορία μας/ ποιά ιστορία, ποιά εξουσία/ μόνο λάθη κάναμε και τη χαλάσαμε/ τώρα γη ψάχνει ουρανό και ουρανός γη/ και εμείς την πράσινη φυγή..."
Γιάννης Βέλλης
[...ποιά ιστορία...]
Δημοσίευση σχολίου